шы́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шы́ннік шы́ннікі
Р. шы́нніка шы́ннікаў
Д. шы́нніку шы́ннікам
В. шы́нніка шы́ннікаў
Т. шы́ннікам шы́ннікамі
М. шы́нніку шы́нніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ши́нник разг. шы́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)