шы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання.

Вяпровая ш.

|| прым. шы́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шы́нка шы́нкі
Р. шы́нкі шы́нак
Д. шы́нцы шы́нкам
В. шы́нку шы́нкі
Т. шы́нкай
шы́нкаю		 шы́нкамі
М. шы́нцы шы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шы́нка ж. о́корок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання. Вепручок рос ладны, ружовы, таму на вялікдзень былі на стале і шынка з мяккім сальцам, і мармуровыя каркавіны, і вэнджаныя кілбасы з пахучым кменам. Рамановіч. У маёнтку князя Абхазава яшчэ не страцілі смаку да вяпровай шынкі. Самуйлёнак.

[Ням. Schinken.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́нка ж кул Schínken m -s, -; Kéule f -, -n (сцягняк)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вепр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самец дзікай свінні; дзік.

|| прым. вяпро́вы, -ая, -ае.

Вяпровая шынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правэ́ндзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Зрабіцца вэнджаным.

Шынка правэндзілася.

|| незак. правэ́нджвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шыно́к шынкі́
Р. шынка́ шынко́ў
Д. шынку́ шынка́м
В. шыно́к шынкі́
Т. шынко́м шынка́мі
М. шынку́ шынка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шынка́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (уст.).

Уладальнік шынка.

|| ж. шынка́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. шынка́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

silverside [ˈsɪlvəsaɪd] n. шы́нка, кумпя́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)