шылава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шылава́ты |
шылава́тая |
шылава́тае |
шылава́тыя |
| Р. |
шылава́тага |
шылава́тай
шылава́тае |
шылава́тага |
шылава́тых |
| Д. |
шылава́таму |
шылава́тай |
шылава́таму |
шылава́тым |
| В. |
шылава́ты (неадуш.)
шылава́тага (адуш.) |
шылава́тую |
шылава́тае |
шылава́тыя (неадуш.)
шылава́тых (адуш.) |
| Т. |
шылава́тым |
шылава́тай
шылава́таю |
шылава́тым |
шылава́тымі |
| М. |
шылава́тым |
шылава́тай |
шылава́тым |
шылава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шылава́ты шилови́дный; остроконе́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шылава́ты, ‑ая, ‑ае.
Які мае востры, завостраны канец, верх. — Го! Падмога прыйшла! — схаваў у шылаватых вусах усмешку дзядзька Тодар. — Гэта добра, што вы самі, без брыгадзіравага нараду, з’явіліся. Даніленка. І вось ужо вёска. Шылаватыя чарапічныя дахі; вішні белыя і яблыні ў пеністай ружовай квецені. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шилови́дный шылападо́бны, шылава́ты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шалпата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча і шалпаце́ць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; незак.
Разм. Шамацець, шавяліцца. [Пашкевічус:] — Чую, нехта шалпоча каля сянец, а ў мяне ўжо і сэрца захаланула... Броўка. На абамшэлым камлі бярэзіны зверху ўніз шалпацеў шылаваты караткахвосты, як маладое птушаня, попаўзень. Адамчык. Шалпаціць пад лёгкім ветрам трапяткая ліст[от]а асіны. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)