шыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак., чым і без дап. (разм.).

Праяўляць у чым-н. шык.

|| аднакр. шыкану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шыкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыкава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шыку́ю шыку́ем
2-я ас. шыку́еш шыку́еце
3-я ас. шыку́е шыку́юць
Прошлы час
м. шыкава́ў шыкава́лі
ж. шыкава́ла
н. шыкава́ла
Загадны лад
2-я ас. шыку́й шыку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шыку́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шыкава́ць несов., разг. шикова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыкава́ць ​1, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак.

Разм. Жыць з шыкам; праяўляць у чым‑н. шык; фарсіць. Каб усе пабачылі, як ён шыкуе, сядок падоўгу разлічваўся з барадатым рамізнікам у сінім зіпуне. Рамановіч. [Унук] шыкаваў цяпер у доўгім габардзінавым макінтошы і ў чорным не па галаве берэце з хвосцікам наверсе. Ракітны.

шыкава́ць ​2, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., каго-што.

Абл. Рыхтаваць, падрыхтоўваць. Спіць сабе [Валодзька] да абеду, а надвячоркам распальвае вуголлі ў прасе, шыкуе штаны. Гроднеў. // Запасіць што‑н. Шыкаваць палотны ў пасаг.

[Польск. szykować.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыкава́ць разм Staat máchen, prúnken vi (чым-н mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шикова́ть несов., разг. шыкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыкану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да шыкаваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прышыкава́ць ’падрыхтаваць’ (Мат. Гом.; іўеў., Сл. ПЗБ), прышыховаты ’тс’ (драг., Сл. ПЗБ), прышыкаваны ’падрыхтаваны, згатаваны’ (Мат. Гом.), прышыхоўваць ’рыхтаваць’ (ТС). Гл. шыкаваць, шыкаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расшы́каць ’распусціць (грошы)’ (Скарбы). Параўн. распшыкаць (гл.), змененае, магчыма, пад уплывам шык, шыкаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozbijać się

rozbija|ć się

незак.

1. разбівацца;

2. скандаліць;

co się ~sz? разм. што ты скандаліш?;

3. разм. шыкаваць;

~ć się samochodem po mieście — з шыкам ездзіць па горадзе на машыне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)