шы́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шы́бавы шы́бавая шы́бавае шы́бавыя
Р. шы́бавага шы́бавай
шы́бавае		 шы́бавага шы́бавых
Д. шы́баваму шы́бавай шы́баваму шы́бавым
В. шы́бавы
шы́бавага		 шы́бавую шы́бавае шы́бавыя
шы́бавых
Т. шы́бавым шы́бавай
шы́баваю		 шы́бавым шы́бавымі
М. шы́бавым шы́бавай шы́бавым шы́бавых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шы́ба, -ы, мн. -ы, шыб, ж.

Кусок шкла, устаўлены ў аконную раму.

Разбіць шыбу.

|| прым. шы́бавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)