шчыко́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. шчыко́тка
Р. шчыко́ткі
Д. шчыко́тцы
В. шчыко́тку
Т. шчыко́ткай
шчыко́ткаю
М. шчыко́тцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Kítzel

m -s

1) казыта́нне, шчыко́тка

2) сверб

3) (nach D) ахво́та, сверб (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)