шчо́чны гл. шчака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчо́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчо́чны шчо́чная шчо́чнае шчо́чныя
Р. шчо́чнага шчо́чнай
шчо́чнае		 шчо́чнага шчо́чных
Д. шчо́чнаму шчо́чнай шчо́чнаму шчо́чным
В. шчо́чны (неадуш.)
шчо́чнага (адуш.)		 шчо́чную шчо́чнае шчо́чныя (неадуш.)
шчо́чных (адуш.)
Т. шчо́чным шчо́чнай
шчо́чнаю		 шчо́чным шчо́чнымі
М. шчо́чным шчо́чнай шчо́чным шчо́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчо́чны анат. щёчный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчакі. Шчочная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчака́, -і́, ДМ шчацэ́, мн. шчо́кі і (з ліч. 2, 3, 4) шчакі́, шчок, шчака́х, ж.

1. Бакавая частка твару ад скулы да ніжняй сківіцы.

Чырвоныя шчокі.

Пацалаваць у шчаку.

2. Бакавая плоская частка чаго-н. (спец.).

Ш. сякеры.

|| памянш. шчо́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шчо́чны, -ая, -ае (спец.).

Шчочная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

щёчный анат. шчо́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

policzkowy

policzkow|y

1. шчочны;

2. скуласты;

kość ~a — скула;

torby (worki) ~e заал. зашчочныя мяшкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)