шчаці́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шчаці́нны |
шчаці́нная |
шчаці́ннае |
шчаці́нныя |
| Р. |
шчаці́ннага |
шчаці́ннай
шчаці́ннае |
шчаці́ннага |
шчаці́нных |
| Д. |
шчаці́ннаму |
шчаці́ннай |
шчаці́ннаму |
шчаці́нным |
| В. |
шчаці́нны (неадуш.)
шчаці́ннага (адуш.) |
шчаці́нную |
шчаці́ннае |
шчаці́нныя (неадуш.)
шчаці́нных (адуш.) |
| Т. |
шчаці́нным |
шчаці́ннай
шчаці́ннаю |
шчаці́нным |
шчаці́ннымі |
| М. |
шчаці́нным |
шчаці́ннай |
шчаці́нным |
шчаці́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шчаці́нне, -я, н., зб.
1. Жорсткая прамая шэрсць у некаторых жывёл.
Чорнае ш. дзіка.
2. Кароткія жорсткія валасы на няголеным твары (разм.).
Ш. пакрыла твар.
3. Жорсткая валасяная частка шчоткі, пэндзля і пад.
|| памянш. шчаці́нка, -і, ДМ -нцы, ж., зб.
|| прым. шчаці́нны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)