шчарбі́ць, шчарблю́, шчэ́рбіш, шчэ́рбіць; шчэ́рблены; незак., што.

Рабіць шчарбіны на чым-н.

Ш. нож.

|| наз. шчарбле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчарбі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шчарблю́ шчэ́рбім
2-я ас. шчэ́рбіш шчэ́рбіце
3-я ас. шчэ́рбіць шчэ́рбяць
Прошлы час
м. шчарбі́ў шчарбі́лі
ж. шчарбі́ла
н. шчарбі́ла
Загадны лад
2-я ас. шчарбі́ шчарбі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час шчэ́рбячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчарбі́ць несов. (делать зазубрины) выщербля́ть, вызу́бривать, зазу́бривать, иззу́бривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчарбі́ць, шчарблю, шчэрбіш, шчарбіць; незак., што.

Рабіць зазубрыны, шчарбіны на чым‑н. Іх [мячы] крыжаносцы на Русі шчарбілі, — З рук выбітыя, засталіся каля вежы. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчарбі́ць kérben vt, áuskerben vt; schártig máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчарбі́цца, шчэрбіцца; незак.

Зал. да шчарбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)