шурфава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. шурфава́нне
Р. шурфава́ння
Д. шурфава́нню
В. шурфава́нне
Т. шурфава́ннем
М. шурфава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шурфава́нне ср., горн. шурфова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шурфава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шурфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шурфава́нне н. горн. Schürfen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шурфова́ние горн. шурфава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schürfung

f -, -en геал. разве́дка, по́шук; шурфава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)