шумавое забруджванне

т. 17, с. 485

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шумавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шумавы́ шумава́я шумаво́е шумавы́я
Р. шумаво́га шумаво́й
шумаво́е		 шумаво́га шумавы́х
Д. шумаво́му шумаво́й шумаво́му шумавы́м
В. шумавы́ (неадуш.)
шумаво́га (адуш.)		 шумаву́ю шумаво́е шумавы́я (неадуш.)
шумавы́х (адуш.)
Т. шумавы́м шумаво́й
шумаво́ю		 шумавы́м шумавы́мі
М. шумавы́м шумаво́й шумавы́м шумавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шумавы́, -а́я, -о́е (спец.).

1. гл. шум¹.

2. Які ўтварае гучныя рознахарактарныя гукі.

Шумавыя музычныя інструменты (трашчоткі, лыжкі, талеркі, званочкі, кастаньеты і пад.). Ш. аркестр (які складаецца з ударных і шумавых інструментаў). Шумавое афармленне радыёперадачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да шуму (у 1 знач.); звязаны з стварэннем шуму. Шумавыя эфекты. Шумавое афармленне радыёперадачы.

2. У паляўнічых — пра звера, паднятага з лежні, спуджанага паляўнічымі сабакамі, шумам. Шумавы заяц.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шумово́й в разн. знач. шумавы́;

шумово́й орке́стр шумавы́ арке́стр;

шумово́е оформле́ние шумаво́е афармле́нне;

шумово́й за́яц охотн. шумавы́ за́яц.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)