штэ́псельны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. штэ́псельны штэ́псельная штэ́псельнае штэ́псельныя
Р. штэ́псельнага штэ́псельнай
штэ́псельнае		 штэ́псельнага штэ́псельных
Д. штэ́псельнаму штэ́псельнай штэ́псельнаму штэ́псельным
В. штэ́псельны (неадуш.)
штэ́псельнага (адуш.)		 штэ́псельную штэ́псельнае штэ́псельныя (неадуш.)
штэ́псельных (адуш.)
Т. штэ́псельным штэ́псельнай
штэ́псельнаю		 штэ́псельным штэ́псельнымі
М. штэ́псельным штэ́псельнай штэ́псельным штэ́псельных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штэ́псельны ште́псельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штэ́псельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да штэпселя; з’яўляецца штэпселем. Аўтамат злучаецца са званком пры дапамозе штэпсельнай вілкі, якая ўключаецца ў гэту разетку. «Маладосць». // Які робіцца пры дапамозе штэпселя. Штэпсельнае злучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штэ́псель, -я, мн. -і, -яў, м.

Прыстасаванне ў выглядзе металічнай вілкі ў пластмасавым корпусе для падключэння ў электрычную сетку электрычных прыбораў.

Выцягнуць ш. з разеткі.

|| прым. штэ́псельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ште́псельный штэ́псельны;

ште́псельная ви́лка штэ́псельная ві́лка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wtyczkowy

wtyczkow|y

штэпсельны;

gniazdo ~e — штэпсельная разетка;

widełki ~e — штэпсельныя вілкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)