штэ́пар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штэ́пар штэ́пары
Р. штэ́пара штэ́параў
Д. штэ́пару штэ́парам
В. штэ́пара штэ́параў
Т. штэ́парам штэ́парамі
М. штэ́пару штэ́парах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штэ́пар м., сапож. загото́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штэ́пар, ‑а, м.

Тое, што і загатоўшчык (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kamasznik

м. штэпар, нарыхтоўшчык загатовак (для абутку)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загото́вщик

1. загато́ўшчык, -ка м.; нарыхто́ўшчык, -ка м.;

2. сапожн. штэ́пар, -ра м., загато́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)