штыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Перакопваць на глыбіню, якая захопліваецца рыдлёўкай.

Ш. глебу.

|| наз. штыкава́нне, -я, н. і штыко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штыкава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. штыку́ю штыку́ем
2-я ас. штыку́еш штыку́еце
3-я ас. штыку́е штыку́юць
Прошлы час
м. штыкава́ў штыкава́лі
ж. штыкава́ла
н. штыкава́ла
Загадны лад
2-я ас. штыку́й штыку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час штыку́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штыкава́ць несов., с.-х. штыкова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Спец. Перакопваць глебу на глыбіню палатна рыдлёўкі з разрыхленнем і пераварочваннем пластоў зямлі. Штыкаваць глебу ў садах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыкова́ть несов., с.-х. штыкава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штыкава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да штыкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыкава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. штыкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штыко́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. штыкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)