шту́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шту́ф шту́фы
Р. шту́фа шту́фаў
Д. шту́фу шту́фам
В. шту́ф шту́фы
Т. шту́фам шту́фамі
М. шту́фе шту́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штуф м., геол. штуф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штуф геол. штуф, род. шту́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штуф, ‑а, м.

У геалогіі — кавалак мінералу, руды, узяты ў якасці ўзору.

[Ням. Stufe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуф

т. 17, с. 474

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)