шту́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шту́ф шту́фы
Р. шту́фа шту́фаў
Д. шту́фу шту́фам
В. шту́ф шту́фы
Т. шту́фам шту́фамі
М. шту́фе шту́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штуф м., геол. штуф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штуф геол. штуф, род. шту́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штуф, ‑а, м.

У геалогіі — кавалак мінералу, руды, узяты ў якасці ўзору.

[Ням. Stufe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штуф

т. 17, с. 474

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

штуф

(ням. Stufe)

кавалак мінералу, руды, узяты для даследавання, калекцыі, узору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)