штука́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. штука́ру штука́рым
2-я ас. штука́рыш штука́рыце
3-я ас. штука́рыць штука́раць
Прошлы час
м. штука́рыў штука́рылі
ж. штука́рыла
н. штука́рыла
Загадны лад
2-я ас. штука́р штука́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час штука́рачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штука́рыць несов.

1. фо́кусничать;

2. мастери́ть, изобрета́ть;

3. штука́рить, фо́кусничать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штука́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

1. Уст. Рабіць, паказваць фокусы ​2.

2. Займацца штукарствам, быць штукаром (у 2, 3 знач.).

3. З вялікім стараннем рабіць што‑н.; завіхацца каля чаго‑н. Дома жонка ля пліты штукарыць. Макаль. Бы[ццам] для забаўкі [Антон] штукарыў, а цяпер і самому люба зірнуць на .. [пеўнікаў над франтонам], бо надаюць будынку закончанасць. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штука́рыць разм. Kúnststücke máchen, Hókuspókus máchen; Póssen réißen* [tréiben*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

праку́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак. (разм.).

Сваволіць, штукарыць; гарэзаваць.

|| зак. напраку́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штука́рить несов., разг. штука́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праку́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.

Разм. Сваволіць, штукарыць; гарэзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́кусничать несов.

1. фо́куснічаць;

2. перен. фо́куснічаць, штука́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

broić

незак. пракудзіць; гарэзнічаць; гарэзіць; дурэць; сваволіць; штукарыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

droll

[droʊl]

1.

adj.

заба́ўны; камі́чны

2.

n.

бла́зен -на m., штука́р -а́ m., фігля́р -а́ m.

3.

v.i.

жартава́ць; блазнава́ць, штука́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)