штука́нт
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
штука́нт |
штука́нты |
| Р. |
штука́нта |
штука́нтаў |
| Д. |
штука́нту |
штука́нтам |
| В. |
штука́нта |
штука́нтаў |
| Т. |
штука́нтам |
штука́нтамі |
| М. |
штука́нце |
штука́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
zabawniś
м. разм. жартаўнік, жартун; штукар, штукант
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zgrywus
м. разм. жартаўнік, жартун; смяхун; штукант, штукар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)