што́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. што́с што́сы
Р. што́са што́саў
Д. што́су што́сам
В. што́с што́сы
Т. што́сам што́самі
М. што́се што́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штос м., карт., спорт. штос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штос в разн. знач. штос, род. што́су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штос, ‑а, м.

1. Старадаўняя азартная картачная гульня.

2. Спец. Адзін з прыёмаў у фехтаванні.

[Ням. Stoß.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штос

(ням. Stoss)

1) старадаўняя азартная картачная гульня;

2) сп. адзін з прыёмаў у фехтаванні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Штос Ф. 3/443

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Штос Фейт

т. 17, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)