шта́мб

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шта́мб шта́мбы
Р. шта́мба шта́мбаў
Д. шта́мбу шта́мбам
В. шта́мб шта́мбы
Т. шта́мбам шта́мбамі
М. шта́мбе шта́мбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штамб м., лес., сад. штамб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штамб лес., сад. штамб, род. шта́мба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штамб, ‑а, м.

Спец. Частка ствала дрэва ад кораня да кроны.

[Ад ням. Stamm — ствол.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штамб

т. 17, с. 468

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

штамб

(ням. Stamm = ствол)

частка ствала пладовага дрэва ад кораня да кроны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)