штабі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Штабны афіцэр.

|| прым. штабі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штабі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штабі́ст штабі́сты
Р. штабі́ста штабі́стаў
Д. штабі́сту штабі́стам
В. штабі́ста штабі́стаў
Т. штабі́стам штабі́стамі
М. штабі́сце штабі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штабі́ст м., разг. штаби́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штабі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Разм. Афіцэр штаба; штабны работнік. Хто прывык уяўляць савецкага афіцэра толькі воінам, камандзірам, штабістам, — той быў бы тут прыемна ўражаны. Брыль. [Міша Несцяровіч:] — Чуў, Сцяпан Міхайлавіч. У штабісты перавяліся. — Перайшоў, брат. Папрасілі ў абкоме. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штабі́ст м. вайск. разм. Stábs¦offizier m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штабні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Тое, што і штабіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штаби́ст воен., разг. штабі́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штабні́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і штабіст. Свіліс чамусьці не пажадаў пераязджаць у іншы лагер у адным вагоне са штабнікамі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stábsoffizier

m -s, -e ста́ршы афіцэ́р; штаб-афіцэ́р; штабі́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)