штабны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. штабны́ штабна́я штабно́е штабны́я
Р. штабно́га штабно́й
штабно́е		 штабно́га штабны́х
Д. штабно́му штабно́й штабно́му штабны́м
В. штабны́ (неадуш.)
штабно́га (адуш.)		 штабну́ю штабно́е штабны́я (неадуш.)
штабны́х (адуш.)
Т. штабны́м штабно́й
штабно́ю		 штабны́м штабны́мі
М. штабны́м штабно́й штабны́м штабны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штабны́

1. прил. штабно́й;

2. в знач. сущ. штабно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штабны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да штаба. Штабны пісар. Штабны атрад. □ Праімчаліся штабныя машыны, і ўсе з павагаю далі ім дарогу. Шамякін. Апынуўшыся ў полі, далей ад штабных абавязкаў, маёр Васільеў здымае рамень, гімнасцёрку. Брыль.

2. у знач. наз. штабны́, ‑ога, м. Той, хто працуе пры штабе, у штабе. [Партызан] скалынуўся, Штабным пакланіўся, народу — Так рад ён, што тут апынуўся, Дзе ёсць чалавец больш ходу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штабны́ вайск Stabs-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штаб, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Орган кіравання войскамі, а таксама асобы, якія ўваходзяць у яго.

Генеральны ш.

Ш. дывізіі.

Ш. палка.

2. перан. Кіруючы орган чаго-н.

Ш. новабудоўлі.

|| прым. штабны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кама́ндна-штабны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кама́ндна-штабны́ кама́ндна-штабна́я кама́ндна-штабно́е кама́ндна-штабны́я
Р. кама́ндна-штабно́га кама́ндна-штабно́й
кама́ндна-штабно́е		 кама́ндна-штабно́га кама́ндна-штабны́х
Д. кама́ндна-штабно́му кама́ндна-штабно́й кама́ндна-штабно́му кама́ндна-штабны́м
В. кама́ндна-штабны́ (неадуш.)
кама́ндна-штабно́га (адуш.)		 кама́ндна-штабну́ю кама́ндна-штабно́е кама́ндна-штабны́я (неадуш.)
кама́ндна-штабны́х (адуш.)
Т. кама́ндна-штабны́м кама́ндна-штабно́й
кама́ндна-штабно́ю		 кама́ндна-штабны́м кама́ндна-штабны́мі
М. кама́ндна-штабны́м кама́ндна-штабно́й кама́ндна-штабны́м кама́ндна-штабны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штабно́й

1. прил. штабны́;

штабно́й офице́р штабны́ афіцэ́р;

2. сущ., разг. штабны́, -но́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штабі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Штабны афіцэр.

|| прым. штабі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

staff officer

штабны́ афіцэ́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

штабі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Разм. Афіцэр штаба; штабны работнік. Хто прывык уяўляць савецкага афіцэра толькі воінам, камандзірам, штабістам, — той быў бы тут прыемна ўражаны. Брыль. [Міша Несцяровіч:] — Чуў, Сцяпан Міхайлавіч. У штабісты перавяліся. — Перайшоў, брат. Папрасілі ў абкоме. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)