шрыфт, -у, М -фце, мн. -ы́, -о́ў, м.

Камплект друкарскіх літар пэўнага памеру і формы, а таксама іх адбітак.

Дробны ш.

|| прым. шрыфтавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шры́фт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шры́фт шрыфты́
Р. шры́фту шрыфто́ў
Д. шры́фту шрыфта́м
В. шры́фт шрыфты́
Т. шры́фтам шрыфта́мі
М. шры́фце шрыфта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шрыфт, -ту м., в разн. знач. шрифт;

○ гаты́чны ш. — готи́ческий шрифт;

све́тлы ш. — све́тлый шрифт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шрыфт, ‑у, М ‑фце; мн. шрыфты, ‑оў; м.

1. Камплект друкарскіх літар пэўнага размеру і формы, неабходны для набору якога‑н. тэксту; сістэма рэльефных выпуклых літар, знакаў прыпынку ў пішучай машынцы. У кузаве ляжаў цэлы рулон газетнай паперы і скрынкі з шрыфтамі. Новікаў. // Характар, тып друкарскіх літар, а таксама іх адбітак. Дробны шрыфт. □ Ля кіёска тоўпіліся людзі, усхвалявана перачытвалі кароткае паведамленне, якое вылучалася на першай старонцы вялізным шрыфтам. Лынькоў.

2. Графічныя асаблівасці чыйго‑н. почырку; форма, рысунак, характар напісаных ці намаляваных літар. Звыкшыся крыху са шрыфтам, я чытаў новы верш лепш, чым першы. Бядуля.

•••

Гатычны шрыфт — шрыфт, які характарызуецца вузлаватасцю і зломам літар (ужываецца ў Германіі і некаторых іншых краінах).

Кампактны шрыфт — сціслы, дробны шрыфт.

Светлы шрыфт — друкарскі шрыфт з тонкімі лініямі літар.

[Ням. Schrift.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шрыфт 11/357—358

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шрыфт,

камплект друкавальных літар.

т. 17, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шрыфт,

графічная сістэма літар, лічбаў і іншых знакаў.

т. 17, с. 465

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шрыфт м. палігр. Drúckschrift f -, -en; Schrift f;

то́ўсты [тлу́сты] шрыфт Féttdruck m -(e)s, -drücke;

курсі́ўны шрыфт Kursívschrift f -;

гаты́чны шрыфт gótische [déutsche] Schrift;

надрукава́ны дро́бным шры́фтам in Perl gedrúckt, klein gedrúckt;

надрукава́ны то́ўстым [тлу́стым] шрыфтам fett gedrúckt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шрыфт

(ням. Schrift)

1) камплект друкарскіх літар і іншых знакаў, неабходных для набору, якія адрозніваюцца памерам і формай, нахілам, насычанасцю (напр. курсіўны ш, светлы ш.);

гатычны ш. — шрыфт, які характарызуецца вузлаватасцю і зломам літар;

2) форма, малюнак, характар напісаных ці намаляваных літар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шрыфт

(ням. Schrift)

1) камплект друкарскіх літар і іншых знакаў, неабходных для набору, якія адрозніваюцца памерам і формай, нахілам, насычанасцю (напр. курсіўны ш., светлы ш., газетны ш.);

2) форма, малюнак напісаных ці намаляваных літар.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)