шпіяна́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шпіяна́ж
Р. шпіяна́жу
Д. шпіяна́жу
В. шпіяна́ж
Т. шпіяна́жам
М. шпіяна́жы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпіяна́ж, -у, м.

Выведванне, збіранне або выкраданне звестак, якія складаюць ваенную або дзяржаўную тайну, для перадачы іх іншай дзяржаве.

Пайсці пад трыбунал за ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпіяна́ж, -жу м. шпиона́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпіяна́ж, ‑у, м.

Злачынная дзейнасць шпіёна (шпіёнаў). Не менш бязлітасна грабіла, эксплуатавала сялян і гарадскі люд духавенства, пускаючы ў ход побач з грубым насіллем усякага роду падман, подкуп, шпіянаж, інтрыгі. Алексютовіч.

[Ням. Spionage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шпіянаж 10/304; 11/354

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шпіянаж

т. 17, с. 460

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шпіяна́ж м. Spionáge [-ʒə] f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шпіяна́ж

(ням. Spionage)

збіранне, выкраданне ці выведванне дзяржаўных і ваенных тайн з мэтай перадачы іх іншай дзяржаве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпіяна́ж

(ням. Spionage, ад фр. espionnage)

выведванне дзяржаўных і ваенных тайн з мэтай перадачы іх іншай дзяржаве.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прамысловы шпіянаж

т. 13, с. 10

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)