шпіна́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шпіна́т
Р. шпіна́ту
Д. шпіна́ту
В. шпіна́т
Т. шпіна́там
М. шпіна́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шпіна́т, -у, М -на́це, м.

Агародная травяністая расліна сямейства лебядовых, маладое сакавітае лісце якой ідзе ў ежу.

|| прым. шпіна́тавы, -ая, -ае і шпіна́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпіна́т, -ту м., бот. шпина́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпіна́т, ‑у, М ‑наце, м.

1. Травяністая расліна сямейства лебядовых, маладое сакавітае лісце якой ідзе ў ежу. Амаль 50 тыс. га займаюць у БССР разнастайныя гароднінныя культуры: ад капусты і памідораў да баклажанаў і шпінату. Прырода Беларусі.

2. Прыправа або ежа, прыгатаваныя з лісцяў гэтай расліны. Там давалі толькі шпінат, Без заправы, Без грама солі... Аўрамчык.

[Ням. Spinat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпінат

т. 17, с. 458

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шпіна́т бат Spinát m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шпина́т бот. шпіна́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spinach [ˈspɪnɪtʃ] n. bot. шпіна́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spinach

[ˈspɪnɪtʃ]

n.

шпіна́т -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Spinát

m -s, -e бат. шпіна́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)