шпі́лькавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шпі́лькавы шпі́лькавая шпі́лькавае шпі́лькавыя
Р. шпі́лькавага шпі́лькавай
шпі́лькавае		 шпі́лькавага шпі́лькавых
Д. шпі́лькаваму шпі́лькавай шпі́лькаваму шпі́лькавым
В. шпі́лькавы (неадуш.)
шпі́лькавага (адуш.)		 шпі́лькавую шпі́лькавае шпі́лькавыя (неадуш.)
шпі́лькавых (адуш.)
Т. шпі́лькавым шпі́лькавай
шпі́лькаваю		 шпі́лькавым шпі́лькавымі
М. шпі́лькавым шпі́лькавай шпі́лькавым шпі́лькавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпі́лькавы, см. шпі́лечны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпі́лькавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпількі. Шпількавая галоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпі́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Прыстасаванне ў выглядзе вілачкі для заколвання валасоў.

Сколваць валасы шпількай.

2. Засцежка для вопраткі, адзін канец якой хаваецца ў кручкаватае паглыбленне — галоўку.

Заколваць кішэню шпількай.

3. Іголка з каляровай галоўкай для аздаблення жаночага галаўнога ўбору.

4. Тонкі і высокі абцас на жаночым туфлі (разм.).

5. перан. З’едлівая заўвага (разм.).

Падпусціць шпільку каму-н.

|| прым. шпі́лечны, -ая, -ае (да 1—3 знач.) і шпі́лькавы, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

була́вочный шпі́лечны, шпі́лькавы;

◊

була́вочный уко́л шпі́лечны (шпі́лькавы) уко́л;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

була́вчатый шпі́лечны, шпі́лькавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпи́лечный шпі́лечны, шпі́лькавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)