шпунтава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шпунту́ю шпунту́ем
2-я ас. шпунту́еш шпунту́еце
3-я ас. шпунту́е шпунту́юць
Прошлы час
м. шпунтава́ў шпунтава́лі
ж. шпунтава́ла
н. шпунтава́ла
Загадны лад
2-я ас. шпунту́й шпунту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шпунту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпунтава́ць несов., тех. шпунтова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец.

1. Рабіць, вырабляць шпунты (у 1 знач.).

2. Рабіць што‑н., выкарыстоўваючы шпунт (у 2 знач.). Шпунтаваць дно возера.

3. Забіваць адтуліну ў бочцы шпуптам (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпунтава́ць спец. spúnden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шпунтова́ть несов., техн. шпунтава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпунтава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да шпунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпунтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад шпунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпунтава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шпунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпунто́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шпунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szpuntować

незак.

1. шпунтаваць;

2. затыкаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)