шпу́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шпу́льніца |
шпу́льніцы |
| Р. |
шпу́льніцы |
шпу́льніц |
| Д. |
шпу́льніцы |
шпу́льніцам |
| В. |
шпу́льніцу |
шпу́льніц |
| Т. |
шпу́льніцай
шпу́льніцаю |
шпу́льніцамі |
| М. |
шпу́льніцы |
шпу́льніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
шпу́льніца, ‑ы, ж.
Жан. да шпульнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпу́льница шпу́льніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)