шпо́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шпо́рка шпо́ркі
Р. шпо́ркі шпо́рак
Д. шпо́рцы шпо́ркам
В. шпо́рку шпо́ркі
Т. шпо́ркай
шпо́ркаю		 шпо́ркамі
М. шпо́рцы шпо́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпо́рка ж., бот. шпо́рец м., шпо́рца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Выраст каля асновы кветкі некаторых раслін, у якім знаходзіцца нектар. Шпорка кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпо́рца бот. шпо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпо́рац, ‑рца, м.

Тое, што і шпорка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпо́рац, -рца м., см. шпо́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)