шплі́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шплі́нт шплі́нты
Р. шплі́нта шплі́нтаў
Д. шплі́нту шплі́нтам
В. шплі́нт шплі́нты
Т. шплі́нтам шплі́нтамі
М. шплі́нце шплі́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шплінт м., тех. шплинт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шплінт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Дэталь у выглядзе невялікага драцянога стрыжня, якая выкарыстоўваецца ў машынабудаванні для замацавання на вале дробных дэталей і папярэджвання самаадкручвання гаек. — Ну! Віцька гайку адкруціў і шплінт дастаў. Вось, кажа, праз гэты шплінт зламалася важная дэталь. Трэба, маўляў, усё развінчваць. Савіцкі.

[Ням. Splint.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шплінт

(ням. Splint)

сагнуты папалам драцяны стрыжань, які выкарыстоўваецца ў машынабудаванні для замацавання дробных дэталей і папярэджвання самаадкручвання гаек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шплинт техн. шплінт, род. шплі́нта м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przetyczka

ж. тэх. загваздка; шплінт, шпілька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

forelock

I [ˈfɔrlɑ:k]

n.

ку́дзер -а m., па́сма валасо́ў над ілбо́м, чуб -а m.

II [ˈfɔrlɑ:k]

n., Tech.

за́гваздка f., шплінт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)