шпачы́ны гл. шпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпачы́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шпачы́ны шпачы́ная шпачы́нае шпачы́ныя
Р. шпачы́нага шпачы́най
шпачы́нае		 шпачы́нага шпачы́ных
Д. шпачы́наму шпачы́най шпачы́наму шпачы́ным
В. шпачы́ны (неадуш.)
шпачы́нага (адуш.)		 шпачы́ную шпачы́нае шпачы́ныя (неадуш.)
шпачы́ных (адуш.)
Т. шпачы́ным шпачы́най
шпачы́наю		 шпачы́ным шпачы́нымі
М. шпачы́ным шпачы́най шпачы́ным шпачы́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпачы́ны скворцо́вый, скворчи́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпачы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпака, належыць яму. Запахла сіняе прылессе шпачыным пер’ем і раллёю. Вялюгін. Ля кожнага дома на доўгіх жэрдках або на дрэвах віднеліся шпачыныя хаткі. Чарнышэвіч. // Які складаецца са шпакоў. І няхай не да нашых прычалаў усход Прыязджае, наставіўшы ветразі алыя, Каб пачуць, як вясёлы шпачыны хор Прыгажосць свайго краю расхвальвае. Чэрня. Пад пошчак шпачыны вясёлы З матуляй я ўранні ўставаў. І. Калеснік. Калі яшчэ дажынкі — Зажынкаў не відаць. І вывадак шпачыны Не вучыцца лятаць. Голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпак, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Невялікая пералётная птушка атрада вераб’інападобных з чорным апярэннем.

|| памянш. шпачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. шпако́вы, -ая, -ае і шпачы́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скворчи́ный шпачы́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)