шпале́рнік

‘рашотка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шпале́рнік
Р. шпале́рніку
Д. шпале́рніку
В. шпале́рнік
Т. шпале́рнікам
М. шпале́рніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпале́рнік

‘майстар’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шпале́рнік шпале́рнікі
Р. шпале́рніка шпале́рнікаў
Д. шпале́рніку шпале́рнікам
В. шпале́рніка шпале́рнікаў
Т. шпале́рнікам шпале́рнікамі
М. шпале́рніку шпале́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шпале́рнік м., в разн. знач. шпале́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпале́рнік, ‑а, м.

1. Майстар, спецыяліст па вырабу шпалераў (у 1 знач.).

2. Тое, што і шпалера (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпале́рник шпале́рнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paper hanger

абі́ўнік, шпале́рнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)