шо́фер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шо́фер |
шо́феры |
| Р. |
шо́фера |
шо́фераў |
| Д. |
шо́феру |
шо́ферам |
| В. |
шо́фера |
шо́фераў |
| Т. |
шо́ферам |
шо́ферамі |
| М. |
шо́феру |
шо́ферах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шо́фер, ‑а, м.
Разм. Тое, што і шафёр. Шофер завёў матор, мы штурхнулі машыну ў задок, яна і выскачыла. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)