шнурава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шнурава́льны |
шнурава́льная |
шнурава́льнае |
шнурава́льныя |
| Р. |
шнурава́льнага |
шнурава́льнай
шнурава́льнае |
шнурава́льнага |
шнурава́льных |
| Д. |
шнурава́льнаму |
шнурава́льнай |
шнурава́льнаму |
шнурава́льным |
| В. |
шнурава́льны (неадуш.)
шнурава́льнага (адуш.) |
шнурава́льную |
шнурава́льнае |
шнурава́льныя (неадуш.)
шнурава́льных (адуш.) |
| Т. |
шнурава́льным |
шнурава́льнай
шнурава́льнаю |
шнурава́льным |
шнурава́льнымі |
| М. |
шнурава́льным |
шнурава́льнай |
шнурава́льным |
шнурава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шнурава́льны спец. шнурова́льный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шнурава́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які прызначаецца, служыць для шнуравання. Шнуравальная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.
1. што. Сцягваць шнурком.
Ш. чаравікі.
2. што. Прашываць шнурам.
Ш. інвентарную кнігу.
3. Часта хадзіць, ездзіць узад і ўперад (разм.).
Ш. па вёсцы.
|| зак. зашнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 знач.) і прашнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 2 і 3 знач.).
|| наз. шнурава́нне, -я, н. і шнуро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым. шнурава́льны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шнурова́льный шнурава́льны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)