шмя́кнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шмя́кнуся шмя́кнемся
2-я ас. шмя́кнешся шмя́кнецеся
3-я ас. шмя́кнецца шмя́кнуцца
Прошлы час
м. шмя́кнуўся шмя́кнуліся
ж. шмя́кнулася
н. шмя́кнулася
Загадны лад
2-я ас. шмя́кніся шмя́кніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час шмя́кнуўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шмя́кнуцца сов., прост., см. чмя́кнуцца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шмя́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Аднакр. да шмякацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмя́кнуцца разм. hínplumpsen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шмяк, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. шмякаць — шмякнуць і шмякацца — шмякнуцца. Шмяк з дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pláuzen

vi плю́хнуцца, шмя́кнуцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Мякнуцца ’шмякнуцца, шлёпнуцца’ (мсцісл., З нар. сл.; Растарг.; Ян.), мякнуць ’кінуць з сілай аб што-небудзь, паваліць што-небудзь’ (Растарг.), ’моцна ўдарыць’ (Мікуц.). Да шмякнуць, шмякнуцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́кнуцца ’ўпасці раптоўна’ (Ян.). Гукапераймальнае. Да шмяк, шмякнуцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)