шмя́к

выклічнік

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шмяк межд., прост. чмяк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шмяк межд., в знач. сказ., прост., см. чмяк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шмяк, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. шмякаць — шмякнуць і шмякацца — шмякнуцца. Шмяк з дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмяк! выкл. plumps!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чмяк межд., в знач. сказ., разг. шмяк, шлёп; бряк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

knack!

int шчоўк!, шмяк!, хрусь!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ме́кнуцца ’ўпасці раптоўна’ (Ян.). Гукапераймальнае. Да шмяк, шмякнуцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мяк! 1 ’тупы ўдар’, ’падзенне, шмяк аб зямлю’ (Нас.), ’глухі моцны ўдар тупым прадметам’ (полац., Нар. лекс.). Гукапераймальнае. Да шмяк! (гл.). Сюды ж мякаць ’валіць’, мяк- пуць ’паваліць’ (Юрч.), ’біць чым-небудзь тупым па мяккім’ (Нас.), мякнуцца ’ўпасці, ударыцца, шлёпнуцца ў гразь’ (Юрч., Нас.; усх.-гом., КЭС), а таксама мекшаны (гл.).

◎ Мяк 2 ’мянтуз, Lota lota’ (гродз., Сл. ПЗБ; шчуч., Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. meknė ’язь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Намяка́ць ’намякаць’ (Яруш.). Відаць, з рус. намекать, адносна якога гл. Фасмер, 3, 41.

Намя́каць ’адлупцаваць’ (Мат. Гом.), ’набіць чым-небудзь тупым’ (Нас.), намя́кшыць ’набіць’ (Мат. Гом.). Да мя́к! выкл. ’шмяк!’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)