шмата́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шмата́нне |
шмата́нні |
| Р. |
шмата́ння |
шмата́нняў |
| Д. |
шмата́нню |
шмата́нням |
| В. |
шмата́нне |
шмата́нні |
| Т. |
шмата́ннем |
шмата́ннямі |
| М. |
шмата́нні |
шмата́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шмата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак., каго-што (разм.).
Моцна хістаць, трэсці; шкуматаць.
Вецер шматаў брызент.
|| зак. пашмата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.
|| аднакр. шматану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. шмата́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)