шліфава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. шліфава́нне
Р. шліфава́ння
Д. шліфава́нню
В. шліфава́нне
Т. шліфава́ннем
М. шліфава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шліфава́нне ср., прям., перен. шлифова́ние, шлифо́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шліфава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Шліфаванне 2/534; 3/313, 577; 4/524; 9/246; 11/338—339 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шліфаванне

т. 17, с. 438

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шліфава́нне н. спец. Schléifen n -s; Féilen n -s (напільнікам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шліфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

1. Апрацоўваць паверхню металу, драўніны і пад. трэннем для надання гладкасці, пэўнай формы.

2. перан. Удасканальваць, паляпшаць.

Ш. мову і стыль твора.

|| зак. адшліфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны.

|| наз. шліфава́нне, -я, н. і шліфо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. шліфава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.) і шліфо́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Шліфавальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шліфо́ўка гл. шліфаванне; перан. Ábschleifen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обшлифо́вывание абшліфо́ўванне, -ння ср., ашліфо́ўванне, -ння ср., шліфава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлифова́ние ср., прям., перен. шліфава́нне, -ння ср., шліфо́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)