шлі́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шлі́ф шлі́фы
Р. шлі́фа шлі́фаў
Д. шлі́фу шлі́фам
В. шлі́ф шлі́фы
Т. шлі́фам шлі́фамі
М. шлі́фе шлі́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шліф м., спец. шлиф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шліф, ‑а, м.

1. У геалогіі — тонкая адшліфаваная празрыстая пласцінка мінералу ці горнай пароды, якая служыць для мікраскапічнага даследавання. Шліфы акамянелай драўніны. □ Невялікі шліф пароды пад мікраскопам нагадвае стракатую мазаіку з малюсенькіх крышталікаў. «Маладосць».

2. У тэхніцы — узор металу ці металічнага сплаву для макра- або мікраскапічнага даследаванняў.

[Ням. Schliff.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліф

т. 17, с. 438

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шліф (у тэхніцы) 11/338

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шліф (у геалогіі) 6/154; 10/84; 11/338

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шліф

(ням. Schliff)

адшліфаваная з абодвух бакоў тонкая празрыстая пласцінка мінералу або горнай пароды для даследавання пад мікраскопам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Паліраваны шліф, гл. Аншліф

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шлиф геол., техн. шліф, род. шлі́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szlif, ~u

м. шліф;

гл. szlifa

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)