шла́нг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шла́нг шла́нгі
Р. шла́нга шла́нгаў
Д. шла́нгу шла́нгам
В. шла́нг шла́нгі
Т. шла́нгам шла́нгамі
М. шла́нгу шла́нгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шланг, -а, мн. -і, -аў, м.

Гнуткая труба для адводу, усмоктвання, пералівання і пад. вадкасцей, газу, сыпучых рэчываў.

Ссыпаць збожжа цераз ш.

Пажарны ш.

|| прым. шла́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шланг шланг, род. шла́нга м.;

пожа́рный шланг пажа́рны шланг;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шланг м. шланг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Шланг 11/337

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шланг, ‑а, м.

Гнуткая труба або рукаў для адводу, перадачы і пад. вадкасцей, сыпучых рэчываў, газу. Дзядзька Ігнат стаяў.. перад домам, глядзеў, як нейкі таўставаты чалавек у піжаме паліваў са шланга газон з кветкамі. М. Стральцоў. Побач ляжаў другі, шырокі шланг гідраманітора, які засмоктваў чорную зямлю і выкідаў яе на паверхню. «ЛіМ».

[Ням. Schlange.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шланг м. тэх. Schlauch m -(e)s, Schläuche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шланг

(ням. Schlange)

гнуткая гумавая або прарызіненая труба для адводу, пералівання вадкасцей, газаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

змы́ўны в разн. знач. смывно́й;

з. шланг — смывно́й шланг;

з. пясо́к — смывно́й песо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для напаўнення чаго‑н. Напаўняльны шланг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)