шко́дніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шко́дніца |
шко́дніцы |
| Р. |
шко́дніцы |
шко́дніц |
| Д. |
шко́дніцы |
шко́дніцам |
| В. |
шко́дніцу |
шко́дніц |
| Т. |
шко́дніцай
шко́дніцаю |
шко́дніцамі |
| М. |
шко́дніцы |
шко́дніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шко́дніца ж. вреди́тельница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шко́дніца, ‑ы, ж.
Жан. да шкоднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
saboteur [ˌsæbəˈtɜ:] n.
1. сабата́жнік; сабата́жніца; шко́днік; шко́дніца
2. дыверса́нт; дыверса́нтка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)