шкляр, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Рабочы, які ўстаўляе аконнае шкло ў рамы.

2. Работнік шкляной прамысловасці (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкля́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шкля́р шкляры́
Р. шкляра́ шкляро́ў
Д. шкляру́ шкляра́м
В. шкляра́ шкляро́ў
Т. шкляро́м шкляра́мі
М. шкляру́ шкляра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шкляр, -ра́ м. стеко́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкляр, ‑а, м.

1. Рабочы, які ўстаўляе шкло. — Маўчы, майстра! — перапыніла маці [Кастуся]. — Шкляр гэтакі! Тымі кавалачкамі, што валяюцца на гары, хіба толькі ў хляве акенца затуліш. Рылько.

2. Разм. Работнік шкляной прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкляр м Gláser m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Шкляр Абрам Хаімавіч

т. 17, с. 428

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шкляр Аркадзь Ханонавіч

т. 17, с. 428

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шкляр Міхаіл Яўхімавіч

т. 17, с. 428

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стеко́льщик шкляр, род. шкляра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

glazier [ˈgleɪziə] n. шкляр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)