шкафу́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шкафу́т |
шкафу́ты |
| Р. |
шкафу́та |
шкафу́таў |
| Д. |
шкафу́ту |
шкафу́там |
| В. |
шкафу́т |
шкафу́ты |
| Т. |
шкафу́там |
шкафу́тамі |
| М. |
шкафу́це |
шкафу́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкафу́т мор. шкафу́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкафу́т
(гал. schavot)
частка верхняй палубы судна паміж фок-мачтай і грот-мачтай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)