швейца́рцы, -аў, адз. швейца́рац, -рца, м.

Насельніцтва Швейцарыі.

|| ж. швейца́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. швейца́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

швейца́рцы, ‑аў; адз. швейцарац, ‑рца, м.; швейцарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. швейцаркі, ‑рак; ж.

Насельніцтва Швейцарыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швейцарцы

т. 17, с. 403

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Франка-швейцарцы 4/394; 7/431

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Італа-швейцарцы 4/394; 7/431

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Германа-швейцарцы 4/394; 7/431; 11/317

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

швейца́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. швейца́рка швейца́ркі
Р. швейца́ркі швейца́рак
Д. швейца́рцы швейца́ркам
В. швейца́рку швейца́рак
Т. швейца́ркай
швейца́ркаю		 швейца́ркамі
М. швейца́рцы швейца́рках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

швейца́рац,

гл. швейцарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швейца́рка,

гл. швейцарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швейца́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. швейца́рац швейца́рцы
Р. швейца́рца швейца́рцаў
Д. швейца́рцу швейца́рцам
В. швейца́рца швейца́рцаў
Т. швейца́рцам швейца́рцамі
М. швейца́рцу швейца́рцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)