шве́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шве́д шве́ды
Р. шве́да шве́даў
Д. шве́ду шве́дам
В. шве́да шве́даў
Т. шве́дам шве́дамі
М. шве́дзе шве́дах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

швед швед, род. шве́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

швед,

гл. шведы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швед м Schwéde m -s, -n;

◊ за дзе́дам шве́дам ánno Tóbak, ánno dázumal (жарт)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Швед Віктар Мікітавіч

т. 17, с. 401

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Швед Вячаслаў Вітальевіч

т. 17, с. 401

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Швед Іван Адамавіч

т. 17, с. 402

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шве́ды, -аў, адз. швед, -а, М -дзе, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Швецыі.

|| ж. шве́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. шве́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Swede [swi:d] n. швед; шве́дка;

the Swedes шве́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Szwed

м. швед

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)