Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Verbum
анлайнавы слоўнікБеларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
шаўцо́ў
прыметнік, прыналежны
| шаўцо́ў | шаўцо́вы | |||
| шаўцо́вага | шаўцо́вай шаўцо́вае |
шаўцо́вага | шаўцо́вых | |
| шаўцо́ваму | шаўцо́вай | шаўцо́ваму | шаўцо́вым | |
| шаўцо́ў ( шаўцо́вага ( |
шаўцо́ву | шаўцо́вы ( шаўцо́вых ( |
||
| шаўцо́вым | шаўцо́вай шаўцо́ваю |
шаўцо́вым | шаўцо́вымі | |
| шаўцо́вым | шаўцо́вай | шаўцо́вым | шаўцо́вых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Шаўцо́ў
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Шаўцо́ў | |
| Шаўцо́ву | |
| Шаўцо́ў | |
| Шаўцо́вам | |
| Шаўцо́ве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)