шаўрэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шаўрэ́т
Р. шаўрэ́ту
Д. шаўрэ́ту
В. шаўрэ́т
Т. шаўрэ́там
М. шаўрэ́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шаўрэ́т, -ту м. шевре́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаўрэ́т, ‑у, М ‑рэце, м.

Падробленая пад шаўро скура хромавага дублення, вырабленая са шкур авечак.

[Фр. chevrette — козачка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўрэ́т

(фр. chevrette = козачка)

падробленая пад шаўро скура хромавага дублення, вырабленая са шкур авечак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шевре́т сапожн. шаўрэ́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)