ша́хскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ша́хскі ша́хская ша́хскае ша́хскія
Р. ша́хскага ша́хскай
ша́хскае		 ша́хскага ша́хскіх
Д. ша́хскаму ша́хскай ша́хскаму ша́хскім
В. ша́хскі (неадуш.)
ша́хскага (адуш.)		 ша́хскую ша́хскае ша́хскія (неадуш.)
ша́хскіх (адуш.)
Т. ша́хскім ша́хскай
ша́хскаю		 ша́хскім ша́хскімі
М. ша́хскім ша́хскай ша́хскім ша́хскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ша́хскі ша́хский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́хскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шаха ​1, належыць яму. Шахскае багацце. Шахскі трон.

2. Звязаны з палітычным рэжымам манархіі на чале з шахам. Шахскі рэжым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шах¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Тытул манарха ў некаторых краінах Усходу, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

|| прым. ша́хскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́хский ша́хскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́віх, вы́віхнуць (БРС), укр. ви́вих, ви́вихнути, рус. вы́вих, вы́вихнуть, польск. wywichnąć. Ад віх, віха́ць ’махаць, ківаць у розныя бакі’ (Шахскі, 1, 3, 219; Фасмер, 2, 367).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бібліятэ́ка. Рус. библиоте́ка, укр. бібліоте́ка. З лац. (магчыма, праз польск.) bibliotheca < грэч. βιβλιοθήκη (да βιβλίον ’кніга’ і θήκη ’склад, сховішча’). Фасмер, 1, 164; Шахскі, 1, Б, 115; Кузняцоў, ЭИРЯ, 1, 39–45. Ст.-бел. библиотека, быблиотека (Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дурба́р

(перс. durbar)

1) рада знаці пры манарху, а таксама ўрачысты прыём у мусульманскіх краінах перыяду сярэдневякоўя;

2) шахскі двор у Іране 20 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)