шаставы́ гл. шост.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаставы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шаставы́ шастава́я шаставо́е шаставы́я
Р. шаставо́га шаставо́й
шаставо́е
шаставо́га шаставы́х
Д. шаставо́му шаставо́й шаставо́му шаставы́м
В. шаставы́ шаставу́ю шаставо́е шаставы́я
Т. шаставы́м шаставо́й
шаставо́ю
шаставы́м шаставы́мі
М. шаставы́м шаставо́й шаставы́м шаставы́х

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шост, шаста́, М шасце́, мн. шасты́, -о́ў, м.

Доўгая тонкая палка ці жэрдка.

Скачок з шастом (у спорце).

|| памянш. шасто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. шаставы́, -а́я, -о́е (спец.).

Шаставая лінія сувязі (на шастах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)