ша́рык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ша́рык ша́рыкі
Р. ша́рыка ша́рыкаў
Д. ша́рыку ша́рыкам
В. ша́рык ша́рыкі
Т. ша́рыкам ша́рыкамі
М. ша́рыку ша́рыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ша́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. шар.

2. Састаўны элемент крыві.

Белыя і чырвоныя крывяныя шарыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́рык м., уменьш. (к шар) ша́рик;

○ чырво́ныя крывяны́я ~кі — кра́сные кровяны́е ша́рики;

бе́лыя крывяны́я ~кі — бе́лые кровяны́е ша́рики

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́рык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да шар (у 2 знач.); невялікі шар. Каля стаялых азярчын засвяціліся залацістыя шарыкі вербалозу. Даніленка. Сядзела [Саша] моўчкі, хмурылася і ляпіла з хлеба шарыкі і зоркі. Шамякін.

•••

Белыя крывяныя шарыкі — лейкацыты.

Чырвоныя крывяныя шарыкі — эрытрацыты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́рык м Kügelchen n -s, -; Kúgel f -, -n;

чырво́ныя [бе́лыя] крывяны́я ша́рыкі фізіял róte [wéiße] Blútkörperchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шар, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. У матэматыцы: частка прасторы, абмежаваная сферай.

Радыус шара.

2. Прадмет такой формы.

Більярдны ш.

○ Зямны шар — планета Зямля.

Паветраны шар —

1) лятальны апарат, які паднімаецца ў паветра лёгкім газам, што запаўняе яго шарападобную абалонку;

2) шарападобная цацка ў выглядзе абалонкі, напоўненай паветрам або газам.

◊

Хоць шаром пакаці — нічога няма, зусім пуста.

|| памянш. ша́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. шаравы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шраці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Адзін шарык ружэйнага шроту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́рбалка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Паветраны шарык у вадзе або іншай вадкасці.

◊

Пускаць бурбалкі (разм.) — тануць, тапіцца, гінуць у вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́рик м., в разн. знач. ша́рык, -ка м.; (скатанный) га́лачка, -кі ж.;

кра́сные кровяны́е ша́рики физиол. чырво́ныя крывяны́я ша́рыкі;

билья́рдный ша́рик білья́рдны ша́рык;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

globule [ˈglɒbju:l] n. кро́пля, кро́пелька; ша́рык;

globules of sweat кро́пелькі по́ту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)