шапо́ткі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шапо́ткі |
шапо́ткая |
шапо́ткае |
шапо́ткія |
| Р. |
шапо́ткага |
шапо́ткай
шапо́ткае |
шапо́ткага |
шапо́ткіх |
| Д. |
шапо́ткаму |
шапо́ткай |
шапо́ткаму |
шапо́ткім |
| В. |
шапо́ткі (неадуш.)
шапо́ткага (адуш.) |
шапо́ткую |
шапо́ткае |
шапо́ткія (неадуш.)
шапо́ткіх (адуш.) |
| Т. |
шапо́ткім |
шапо́ткай
шапо́ткаю |
шапо́ткім |
шапо́ткімі |
| М. |
шапо́ткім |
шапо́ткай |
шапо́ткім |
шапо́ткіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шапо́ткі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і шапаткі. Рыбак таксама ўслухаўся ў сцішаны шапоткі расказ, падобны да шамацення саламянай страхі на ветры. Быкаў. Снаваўся голас з песень у жытах, Са звону пчол, з шапоткай плыні траў, З журбы асенняй, што ранне птах. Зуёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)